Onlangs verwees mijn huisarts me naar een specialist. Omdat ik een paar weken naar het buitenland zou gaan, maakte ik nog niet direct een afspraak. Maar binnen een week kreeg ik een bericht van het ziekenhuis dat er een afspraak voor mij was ingepland,  precies in de weken dat ik in het buitenland zou vertoeven. Big Brother regelt het allemaal voor u, of u het nu wilt of niet.
Geen probleem, de afspraak verzetten kon via internet. Lekker modern. Maar daarvoor heb je wel met een DigiD en een wachtwoord nodig. Dat wachtwoord kun je aanvragen en wordt binnen vijf werkdagen bij je in de brievenbus bezorgd. Niet zo modern. En over vijf dagen, precies, dan ben ik al vertrokken. Bellen dan maar, in de hoop op iemand in levende lijve om uit te leggen dat het leven wat meer nuances heeft dan afspraak inplannen ja/nee. Na een bandje met keuzemenu eindelijk een mevrouw, die mij streng weer terugverwijst naar de site. Maar mijn wachtwoord ligt in mijn brievenbus in Nederland.

Wachtwoord vergeten?
In dezelfde week probeer ik een website te verhuizen naar een andere provider. Even inloggen, zo gebeurd toch? Nee, ik moet me identificeren, een nieuw wachtwoord aanvragen, mailen vanaf het mailadres dat aan de website is gekoppeld. Ik begin te verlangen naar een behulpzame helpdeskmedewerker, maar ik word verwezen naar de pagina met veel gestelde vragen..

Ongereglemeteerde bordjes
Een paar dagen later (inmiddels in Frankrijk aangekomen) ontdekken we dat het bordje langs de weg dat keurig de weg wijst naar onze gîte, kapot gereden is. De medewerker van de gemeente die de berm maait? Nee, die komt daar niet, het gaat om een departementale weg. Wie maait er langs de departementale wegen? De DDE. Een vriendelijke buurman legt uit dat die organisatie niet houdt van ongereglementeerde bordjes. Ongereglementeerde bordjes? We hebben nadrukkelijk toestemming van de burgemeester van ons dorp die ons de plek nota bene zelf heeft aangewezen. Dat was niet zijn bevoegdheid, blijkt later: over een departementale weg gaat de DDE. Op naar het gemeentehuis, wat te doen? De ambtenaar belt wat instanties en we krijgen een mailtje thuis met de bepalingen rondom bewegwijzering van gîtes en bed & breakfasts. Vijf verschillende borden zijn toegestaan, alleen te bestellen bij de DDE. Graag even langskomen. Kunnen we het daar bestellen? Komt u nu eerst maar even langs. Het kantoor ligt wel 60 km verderop. Oké, vooruit dan maar. Paspoort inpakken, de wachtwoorden en gebruikersnamen op een lijstje mee, en een vriendelijke glimlach opzetten. Ik ga proberen met iemand in levende lijve zaken te doen.